Brachterbeek/Amsterdam - 28 april 2025 - Op zondag 4 mei staan 60 veteranen in een erehaag op de Dam, tijdens de Nationale Herdenking. De veteranen in de erecouloir staan symbool voor de inzet voor internationale vrede, vrijheid én veiligheid. Een van hen is Patrick Knoben (52) uit Brachterbeek. Hij staat er samen met zijn Overijsselse buddy Gerwin. "We hebben ons samen opgegeven, onder het motto ‘we gaan samen of we gaan niet.’ Dat dit is gelukt en we er die dag mogen staan is voor ons een eervolle en unieke ervaring.”
De erehaag wordt gevormd van het Paleis op de Dam tot aan het Nationaal Monument en bestaat uit 60 veteranen en 40 actief dienende militairen uit de vier krijgsmachtdelen. Na het korte ‘Geeft acht trompetsignaal’ stappen koning Willem-Alexander en koningin Máxima het Paleis op de Dam uit, om bij het monument de eerste krans te leggen. Daarbij passeren ze de erecouloir.
De veteranen die de erehaag vormen, hebben ieder hun eigen beweegreden om mee te doen. Patrick Knoben was onderdeel van Dutchbat I dat deelnam aan de VN-missie UNPROFOR in Srebrenica, Bosnië-Herzegovina in 1994.
Patrick, geboren in Herten, was negentien toen hij besloot zich aan te melden bij de Luchtmobiele Brigade, waar hij de selectie en opleiding doorstond en als Stinger-schutter in Schaarsbergen werd gestationeerd. Daarna kwam al snel de uitzending voor Dutchbat I op zijn pad.
Patrick Knoben en Gerwin Groen werden als buddy’s aan elkaar gekoppeld toen ze van februari tot juli 1994 werden uitgezonden. Dutchbat I loste destijds in Potocari en Srebrenica een Canadees bataljon af en moest een gebied beveiligen dat was omsingeld door de Serviërs.
Nu de twee kameraden 4 mei tussen de andere veteranen op de Dam staan, zullen ze ongetwijfeld weer even terug in de tijd gaan, verwachten ze beiden. Inmiddels hebben ze er twee oefendagen opzitten. Het wordt pittig denken de twee. Maar we gaan dat zeker volhouden. Door de adrenaline lukt het wel. "We mogen van geluk spreken dat we met al die jongens van Dutchbat I levend zijn teruggekomen”, realiseert Patrick zich. "Het blijft een vreselijk besef dat zoveel moslim mannen die we in die periode hebben leren kennen – we deden namelijk veel sociale patrouilles en hebben heel veel mensen ontmoet – op een later moment vermoord zijn.”
Na afloop van de plechtigheid mogen de gasten van de veteranen (Patrick neemt zijn vader en een vriend mee, die achter hen op een speciale plek tussen de genodigden staan) mee naar Hotel Krasnapolsky voor een drankje. Patrick, Gerwin en de andere veteranen blijven staan totdat de laatste gasten van de Dam zijn.
Dat de twee buddy’s dit samen mee mogen maken, maakt het extra speciaal, vinden ze. Patrick: "We zijn vrienden voor het leven. Bij allerlei belangrijke momenten in onze levens zorgen we dat we erbij zijn. Bij onze huwelijken bijvoorbeeld, maar ook waren wij bij de uitvaart van Gerwin zijn vader!” Patrick heeft reuma, Gerwin heeft chronische leukemie en dat betekent dat ze niet nog eens tien jaar wilden wachten met proberen een plek te krijgen in de erehaag tijdens de nationale herdenking.
Foto: © via Patrick Knoben
