Maasbracht - Burgemeester Stef Strous onthulde op zaterdag 28 december 2019 het monument ter gedachtenis aan wijlen Gerard Mestrom - 'Sjieerke van Zeegers' - aan de Kruisweg ter hoogte van de Neutrale Hoek in Maasbracht. Vlakbij de plek waar hij van het leven werd beroofd door de Duitse bezettingsmacht. De plechtigheid stond in het teken van 75 jaar Bevrijding van de gemeente Maasgouw.
Gerard Mestrom werd geboren op 12 februari 1911 in Maasbracht. Hij was een zoon van landbouwer Jacob Mestrom en Maria Seegers. Hij woonde in het ouderlijk huis aan de Kloosterstraat, huisnummer A 56 zoals dat vroeger werd genoemd. Gerard was tuinier en verrichtte allerlei klussen voor de zusters in het voormalige klooster.
De Maasbrachter bevolking was in december 1944 grotendeels geëvacueerd op last van de Duitsers. Slechts enkele dorpelingen hadden toestemming gekregen te blijven. Het Duitse gezag voerde regelmatig controles uit en tegen overtreders werd hard opgetreden. Een van die achterblijvers was Gerard Mestrom.
Op 28 december 1944 werd Gerard dood aangetroffen op de Sint Joosterweg. Naar alle waarschijnlijkheid doodgeschoten door een Duitse ordehandhaver. Hij werd begraven in Pey-Echt. In 1981 vond hij zijn laatste rustplaats op Het Nationale Ereveld Loenen, nabij Apeldoorn.
Louis Krekelberg en Toon Smeets hebben jarenlang geijverd om de gedachtenis aan Gerard Mestrom levend te houden. Zij stonden aan de wieg van de realisatie van het herdenkingsmonument.
Krekelberg: “Ik heb mij altijd afgevraagd waarom er zo weinig aandacht is geweest voor dit drama. Het leek wel of Maasbracht dit voor kennisgeving had aangenomen. Op 28 december 1944 pleegde de Duitse bezetting wel een moord op een dorpsgenoot, Gerard Mestrom, in de volksmond Sjieerke van Zeegers genoemd. Gerard was een gewone jongeman en werkte als klusjesman bij de zusters in het klooster. Hij leidde een onopvallend bestaan. Toch werd hij in koelen bloede vermoord. Deze afschuwelijke oorlogsdaad leek gauw vergeten in Maasbracht. Mijn rechtvaardigheidsgevoel verzette zich daartegen. Als Gerard een notabele geweest was in die tijd, had hij al lang een monument gekregen aan de Sint Joosterweg. Ik kende de familie Mestrom ook goed. Ik kwam bij hen over de vloer en zat bij broer Albert in de klas. We zongen in het jongenskoor en speelden bij de harmonie. Vertier zochten we bij Tjeu Jansen op de kegelbaan. Ik voelde me verplicht het verhaal van Gerard Mestrom levend te houden en hem de eer te geven die hij verdiende.“
Foto en video: Pieter Cornelissen
