Leudal - 31 oktober 2020 - In juli werd bekend dat pastoor Constantijn Dieteren van het parochiecluster Kana de nieuwe pastoor wordt van Schin op Geul en Oud-Valkenburg. Hij neemt na bijna 13 jaar officieel afscheid van zijn parochies Haelen, Horn, Nunhem, Buggenum, Neer, Roggel en Heibloem. Vanwege de coronamaatregelen kon zijn officiële afscheid niet doorgaan. Hij neemt in een persoonlijke afscheidsbrief afscheid van zijn parochianen:
"De verbondenheid die blijft.
Na 13 jaar als pastoor werkzaam te zijn geweest, in de parochies van Buggenum, Haelen, Horn en Nunhem en de laatste vier jaar ook in de parochies van Heibloem, Neer en Roggel, breekt dan nu het moment aan om afscheid te nemen.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, dat het niet mijn eigen keuze is, maar dat als de bisschop een beroep op je doet, dat je dan zo’n verzoek, heel serieus moet overwegen.
Natuurlijk had ik uiteindelijk nee kunnen zeggen, maar ik vind, en dat is eigen aan onze belofte gedaan bij de priesterwijding, dat als de bisschop je voor een nieuwe benoeming vraagt, omdat hij denkt dat je daar op dit moment nog meer kunt betekenen, dat je dan in feite niet kunt weigeren. Dat is nu eenmaal eigen aan het priesterschap. Bij de overweging ja te zeggen tegen de nieuwe benoeming speelde ook de gedachte mee, dat als ik nu zou weigeren ik waarschijnlijk volgend jaar weer voor een andere benoeming in aanmerking zou komen en ik moet eerlijk zeggen: ik verlaat een prachtig stukje Midden-Limburg, maar ik ga naar misschien wel het mooiste stukje Zuid-Limburg. Maar dat is natuurlijk maar uiterlijk.
Belangrijker vond ik, dat de bisschop het vertrouwen in mij stelde om aldaar aan een weer pittige klus te gaan beginnen, namelijk om ook daar aan de samenwerking tussen vijf verschillende parochies te gaan werken.
Wat ook zeker meegespeeld heeft is, dat er voor een prima opvolging alhier gezorgd is. Ik heb drie jaar met jullie nieuwe pastoor Patrick Lipsch, mogen samenwerken en ik ben ervan overtuigd dat een betere keus voor mijn opvolging niet denkbaar is. Daarbij zal hij geassisteerd worden door kapelaan Rajan, een bijzonder sympathieke priester.
Ja en dan het afscheid.
Nu kent u waarschijnlijk ook dat lied van Marco Borsato: ‘Afscheid nemen bestaat niet.’ En eigenlijk heeft hij helemaal gelijk. Ik heb het woord afscheid nooit prettig gevonden, het heeft immers zo’n definitieve klank, alsof er daarna niets meer is. Maar dat is natuurlijk niet zo. Geen enkel afscheid eindigt in het niets.
Er is altijd iets dat overblijft en in mijn geval is er heel veel wat overblijft. Te veel om op te noemen, maar samengevat in dit ene woord: verbondenheid. Een pracht woord en wie mij een beetje in deze afgelopen jaren gevolgd heeft, weet dat ik dat woord nogal eens vaker gebruik, omdat het zo’n pracht woord is, zo betekenisvol. Religie betekent letterlijk ‘samenbrengen’. En precies dat zie ik als mijn roeping als pastoor:
God met mensen te verbinden, mensen met God te verbinden, mensen samen te brengen bij elkaar, over alle verschillen heen, is er immers zoveel dat ons verbindt.
Ik zou deze roeping als pastoor echter nooit hebben kunnen vervullen als ik hierin niet gesteund voelde door een hele groep van mensen rondom mij die zich met hart en ziel inzetten voor onze parochies. Waarbij ik mij evenzeer gesteund en gewaardeerd wist door de verschillende verenigingen, de scholen, de vele dorpsgenoten. Alleen samen, alleen in verbondenheid met elkaar, kunnen wij een gemeenschap vormen naar Gods hart, een gemeenschap waarin eenieder zich welkom en thuis mag voelen.
Gelukkig hangt dit niet af van een persoon, pastoors komen en gaan, maar wat blijft is de parochie, het dorp, wat blijft is de verbondenheid met elkaar, tenminste als iedereen daar zijn of haar steentje toe wil bijdragen. In het vertrouwen dat dat zeker zo zal zijn, kan ik met een gerust hart de onze parochies overdragen aan mijn opvolgers.
Met pijn in het hart neem ik afscheid, en dat is een compliment naar onze parochiegemeenschappen toe, want de pijn is het teken dat het me echt aan het hart gaat, vooral ook een heel tevreden hart .
We hebben een prachtige tijd samen gehad. U heeft mij echt thuis laten voelen in het Leudal. Daarvoor mijn hele hartelijke dank.
Afscheid nemen bestaat niet: we blijven verbonden met elkaar in dankbaarheid, in geloof, hoop en liefde.
Dank en zeker tot ziens!
Pastoor Constantijn Dieteren"
Foto's Leon van Lier (parochiekerk van Nunhem)/ Bisdom Roermond (pastoor Dieteren)
