Leudal - 27 juni 2021 - Als ik foto’s of filmpjes langs zie komen van uilen, blijf ik dat altijd fascinerend vinden. Dat wil ik ook, maar ja, waar zitten die… Al een aantal keren in de buurt rondgekeken, maar helaas. In de bossen van Het Leudal had ik de roep wel vaker gehoord, maar nog nooit één echt gezien. Tot we daar vorig jaar opeens een paar takkelingen zagen, wat schattig. Geen camera bij me, ja dat gebeurt ook wel eens, dus geen beelden.
Niet veel later werd ik meegenomen naar een stuk waar een steenuilenkast hangt. Na veel speuren zagen we één uiltje in de boom zitten. Mooi verdekt en ons duidelijk in de gaten houdend. Wat een mooie indringende ogen! Ken je die schilderijen waar het lijkt alsof de ogen van het portret je volgen? Nou, hier dus in het echt.
Afgesproken dat we vaker een kijkje mochten komen nemen, dus met enige regelmaat tegen de schemering de kast in de gaten gehouden. Niet echt veel geluk, veel meer dan een korte flits bij het wegvliegen of ver weg op een paaltje zat er niet in. Hoe frustrerend is het dan als je op andere momenten foto’s doorgestuurd krijgt dat ze onder het afdak zitten… hup weer die kant op, maar telkens te laat.
Wat als we nu eens een wildcamera neerzetten? Mag dat? Zo gezegd, zo gedaan en dus hebben we een aantal weken het doen en laten van de uiltjes van dichtbij kunnen volgen. En ik had het idee dat ze er wel een kleine uil in zagen, want ze kropen er vaak lekker dicht tegenaan. Misschien wilden ze geen pottekijkers… kan natuurlijk ook.
Met dank aan Susan en Ellen.
Over enkele maanden weer een nieuw natuurfilmpje uit onze regio. Tot dan! Brigitte
Kopfoto Maurice Smeets (juffer)/film Brigitte Gijsman
270621/HvL
