Neer - 17 oktober 2023 - Vandaag heb ik weer meerdere individuele harpsessies op drie verschillende afdelingen bij een zorgcentrum in Roermond. Ik kom hier twee keer per maand. Erg fijn die regelmaat, ik merk dat de mensen mij ook steeds beter herkennen. Je bouwt echt een band op, en het is heel mooi om de vooruitgang op de langere termijn te kunnen zien…
Vandaag staat er ook weer een harpsessie voor mevrouw R op de planning. Ik loop de gezamenlijke woonkamer binnen en mevrouw reageert net als altijd verbaasd en blij verrast als ze mij ziet. Onderweg naar haar appartement zegt ze, ik word er emotioneel van, wat fijn dat je er bent. Als ik geweten had dat je kwam, dan had ik voor wat lekkers gezorgd. Ik vertel mevrouw dat als zij kan genieten van de harpmuziek dit voor mij het grootste cadeau is. Dat stelt haar gerust.
Mevrouw vraagt hoe het mij gaat. Ik loop nog steeds op krukken in verband met mijn enkelbreuk. Ze vertelt dat ze elke avond voor het slapen gaan voor mij bidt en dat ze hoopt dat ik snel mag herstellen. Ook wel een beetje egoïstisch zegt ze, voor mijzelf, want dan zie ik je weer…
Ik vraag waar mevrouw wil gaan zitten. Ze kiest een van de relaxstoelen uit. Ik ga naast haar zitten en haal mijn harp uit de tas. Mevrouw bekijkt de harp vol bewondering, en strijkt met haar hand over de zuil en de hals van de harp. Wat heb ik je gemist, zegt ze… Ik had 50 jaar eerder geboren moeten worden, ben verliefd op de harp. Ik heb vroeger piano gespeeld, maar daar vond ik niks aan. Maar dit…en weer kijkt ze vol verwondering naar de harp en houdt hem stevig vast.
Normaal gesproken vraag ik altijd of ik men harpmuziek wil horen, maar bij mevrouw is deze vraag overbodig. Ik vraag haar om lekker comfortabel te gaan zitten en vertel haar dat ze eventueel de ogen kan sluiten als ze dit prettig vindt. Meestal speel ik instrumentale stukjes, daar begin ik vandaag ook mee...
Mevrouw komt al snel helemaal tot rust. Ik zie haar intens genieten van de muziek, soms heeft ze korte tijd even haar ogen dicht. De muziek raakt haar tot in haar ziel, het doet zoveel met haar. Emoties komen en gaan, haar gezichtsuitdrukking verandert, ik zie de spanning letterlijk steeds meer van haar afglijden.
Na afloop vertelt ze wat de klanken van de harp allemaal met haar doen, en dat ze ’s avonds in bed nog vaak aan dit moment terugdenkt, het opnieuw allemaal beleeft. En dat ik er op het juiste moment ben, dat ze het nu even zo hard nodig had. Ik geef mevrouw een dikke knuffel.
Het lukt mij vandaag om mevrouw over te halen om ook nog even zelf op de harp te spelen. Mevrouw is erg bescheiden en onderschat zichzelf hierin. Ze is zo gefascineerd door de harp, het lijkt wel of ze het een te grote eer vind om op dit instrument te mogen spelen. Ik spreek haar wat moed in, vertel haar dat niets goed of fout is, dat ze op deze manier ook de trillingen van de harp kan ervaren en dat dit heel goed voor haar gezondheid is. Zodra ze de eerste snaren aanslaat, heel zachtjes en liefdevol, is ze zichtbaar verrast dat er zo’n mooie klanken uitkomen.
Aangezien mevrouw heel gevoelig is, kan ze dit extra goed waarnemen, maar ze kan daarnaast ook nog eens heel mooi onder woorden brengen wat het met haar doet.
Na de harpsessie lopen we samen weer richting de woonkamer. We komen langs een kantoorruimte en mevrouw vertelt in de deuropening enthousiast wat ze zojuist allemaal beleefd heeft. Ze is weer helemaal vrolijk en opgewekt, wat een verschil met wat ik zag bij binnenkomst. En fijn om te weten dat het effect van de harp nog zo lang bij haar doorwerkt.
Nadat ik nog een aantal keren ben uitgezwaaid door mevrouw, stap ik voldaan en met een glimlach op mijn gezicht in de lift.
Wat ben ik toch dankbaar dat ik dit mooie “werk” mag doen. Werk is eigenlijk niet de juiste benaming, het is een passie, een droom die is uitgekomen.
Vroeger zei ik, "ik moet weer gaan werken". Nu zeg ik, "ik mag weer een harpsessie gaan geven". Zo fijn om zoveel voldoening te ervaren. En daarnaast ook nog erkenning en waardering.
Ik zou het iedereen aan wil raden om je gevoel te volgen, doe waar je blij van wordt, waar je hart sneller van gaat kloppen, waar je energie van krijgt. Soms zul je daar dingen voor moeten loslaten, zekerheden, structuur, vastgeroeste patronen etc. Maar je zult zien, zodra een deur gesloten wordt, zal er ook weer een nieuwe deur opengaan. Als je maar naar je innerlijke stem luistert, ervoor open staat.
En ik weet uit eigen ervaring dat dit niet gemakkelijk is, het was bij mij ook een heel proces. Loslaten wat niet meer bij mij past, het voelde heel zwak. Normaal gesproken ben ik toch wel een doorzetter, waarom lukte dit nu niet meer…?
Omdat ik steeds meer tegen mijn gevoel in ging en steeds minder vanuit mijn hart kon werken. Doordat ik te lang door ben blijven gaan, ging dit uiteindelijk ook ten koste van mijn eigen gezondheid. En toen pas kon ik het loslaten, zonder te weten hoe nu verder. Maar ik wist wel heel zeker, dat ik dit zo niet meer wilde.
Tot mijn grote verbazing vonden veel mensen mij juist heel krachtig, men vond het dapper dat ik deze stap had durven zetten. Dat voelde voor mij toen nog helemaal niet zo. Ik vond dat ik gefaald had.
Maar nu, vier jaar later, ben ik toch wel trots op wat ik allemaal bereikt heb. De kracht van de harp, mijn eigen onderneming, mijn passie!
Ik ben ontzettend dankbaar voor al het moois wat er de afgelopen jaren op mijn pad is gekomen, met heel veel ontroerende en bijzondere geluksmomentjes.
Met muzikale groet, Yolanda
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
Foto Yolanda Cremers
161023/HvL
