Neer - 19 december 2022 - Zoals de meesten van jullie wellicht weten, geef ik ook harpsessies voor dieren. Afgelopen september heb ik de meest moeilijke harpsessie ooit gegeven voor mijn eigen Friese paard Boy. Lieve Boy, een paar maanden geleden is het moment gekomen waarop we afscheid van jou hebben moeten nemen...Het voelt nog heel onwerkelijk allemaal. Je bent 17 jaar in mijn leven geweest. Wat ben ik dankbaar dat we zo lang samen zijn geweest.
Mijn grote wijze vriend, mijn maatje, ik kon alles aan je kwijt, je was mijn grote steun en toeverlaat. Samen hebben we veel mooie momenten beleefd. Ik heb mooie herinneringen aan onze ritjes met de koets en onder het zadel, en aan de vele bijzondere momenten met het coachen waarbij jij mensen altijd zo goed wist te raken in hun hart. Met al jouw liefde en wijsheid...
De laatste jaren hebben we samen mooie wandelingen gemaakt, vaak ook met Elles, jouw grote vriendin. Wat een bijzondere band was er tussen jullie. Het laatste half jaar kreeg je om de zes weken een liefdevolle behandeling van Leonie. Dit deed ons beide goed, want ik heb ook veel steun van Leonie gekregen. Altijd een luisterend oor, respectvol en ze wist zo goed antwoord te geven op mijn vele vragen. Want wat vond ik het moeilijk, dit proces van steeds een beetje meer loslaten...Wat heeft ze ons beide hier goed in ondersteund, tot de laatste dag...Je genoot zichtbaar van haar behandelingen. Recht uit haar hart, met zoveel respect en liefde.
Samen met Elles en de pony’s Floor en Bas hebben we ook veel mooie momenten met de harp beleefd. We hebben veel mooie, dierbare herinneringen gemaakt. En wat ben je steeds krachtig geweest...
Tot enkele maanden geleden, toen zag ik voor het eerst jouw kwetsbaarheid. Je ging in de wei liggen en het kostte jou erg veel moeite om daarna nog op te kunnen staan. Je had er de kracht niet meer voor. Vorige week vrijdag kwam jouw grote vriendin Elles en heb ik harp voor jullie gespeeld in de wei. En Elles heeft jou nog liefdevol behandeld. Je voelde het allemaal zo goed aan, wat kregen we veel knuffels van jou. Je zocht steeds onze nabijheid op…
Vrijdagavond zag ik dat je was gaan liggen. Samen met René hebben we nog geprobeerd om jou overeind te helpen, maar al snel merkten we dat je hier de kracht niet meer voor had. Ik ben bij je gaan zitten en heb jou vastgehouden en gestreeld. Soms ging je even rechtop liggen, Floor en Bas stonden op een kleine afstand om ons heen. Daarna bleef je rustig tegen mij aan liggen. De dierenarts bevestigde dat je de spierkracht niet meer had om zelf op te kunnen staan...
Ik zette harpmuziek op, en aangezien je zo rustig in mijn schoot bleef liggen besloot ik om live op de harp voor jou te spelen. Ik had nooit verwacht dat dit mogelijk zou zijn op dit moment van afscheid nemen. De harpklanken gaven ons beide rust. Ik speelde zachtjes twee instrumentale muziekstukjes terwijl je met jouw hoofd tegen mij aan lag. René streelde jou liefdevol en gaf jou een laatste afscheidsknuffel…
De allerlaatste keer dat ik harp voor jou heb gespeeld lieve Boy, een bijzonder mooi en verdrietig moment tegelijkertijd. Een dierbare herinnering die ik nooit zal vergeten… Daarna arriveerden mijn ouders en hebben zij ook afscheid van jou genomen.
Met jouw hoofd in mijn schoot, ben je daarna rustig ingeslapen. De dierenarts had dit nog nooit zo meegemaakt... Wat ben ik dankbaar dat ik op deze mooie manier afscheid van jou heb mogen nemen, dat verdiende je ook.
Mijn dappere Boy, krachtig tot op het allerlaatst. Wat ben ik trots op jou. Ruim 29 jaar mocht je worden, dat is een bijzondere leeftijd voor een Fries. Daar ben ik ook enorm dankbaar voor. Maar wat doet het ontzettend veel pijn om jou nu voorgoed te moeten missen...Ik zal jou nooit vergeten lieve Boy, je hebt voor altijd een plekje in mijn hart.❤️
Dikke knuffel en kus van mij...
Yolanda
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
191222/HvL
