Neer - 22 september 2024 - Het is zover! Ik ga meedoen aan de zangworkshop voor beginners met Trijntje Oosterhuis. We rijden al vroeg Abcoude binnen, wat is het hier mooi. Een schilderachtige omgeving met prachtige authentieke huizen, grachten, historische gebouwen. Het zonnetje schijnt al heerlijk. Aan het eind van een smal weggetje ligt Boutique Hotel De Witte Dame, een prachtig en statig wit gebouw, omgeven door mooie natuur.
We worden hartelijk ontvangen in een apart zaaltje van het hotel. Ik bestel een cappuccino, nog even wat moed indrinken…
We zijn met 11 cursisten in totaal, 1 man en 10 vrouwen.
Dan komt Angela binnen, zij is de tourmanager van Trijntje. Ze heet ons welkom en neemt ons mee naar een ander gebouw, de Fort meeting room, waar de workshop zal plaatsvinden. Het is een mooie ruimte, met grote ramen waar je ver over de weilanden met schapen uitkijkt.
Even later komt Trijntje binnengevlogen, vol enthousiasme en energie, en na een korte introductie gaan we allemaal in een kring zitten.
Tijdens het voorstelrondje ben ik erg onder de indruk van alle verhalen. Mensen met een rugzak aan ervaringen. Iedereen stelt zich kwetsbaar en open op, ieder met zijn eigen issues en met indrukwekkende, ontroerende en bijzondere verhalen.
Na de korte kennismaking zingen we samen het prachtig lied “Als ik je laat gaan” van Trijntje. Ze vraagt wat dit lied voor ons betekent, wat het bij ons oproept, waar we aan denken. Voor iedereen heeft het een andere, persoonlijke betekenis.
Voor mij betekent het dat je goed genoeg bent zoals je bent.
Als ik je laat gaan, Laat jij me dan weten, Hoe jij de wereld jouw kleur weet te geven, Al raak je het kwijt, Je hebt al bewezen dat jij haar verbetert door jezelf te zijn
Daarna zingt Trijntje het lied “Ken je mij”, voor ons met de opdracht om goed te observeren wat we bij haar zien en wat het met ons persoonlijk doet. We hebben hiervoor een notitieboekje gekregen om aantekeningen te maken en een pen met een spreuk. Op de mijne staat: “Make it happen!”
Tot slot zijn we ieder apart aan de beurt om solo te zingen, met persoonlijke begeleiding van Trijntje. Dit is wel heel ver buiten mijn comfortzone, zingen zonder muziek, zonder de houvast van mijn harp, wat vind ik dit spannend.
Als Trijntje vraagt wie er naar voren wil komen, is er gelukkig iemand die zich vrijwillig aandient. Na haar volgen er nog meer.
Ik zit continu in twijfel, is het nu het juiste moment, nee nog even wachten. Ik merk dat ik ook geraakt ben door de verhalen en emoties van de anderen en dat ik mij steeds weer opnieuw moet herpakken.
Maar hoe langer ik het uitstel, des te spannender het wordt. Mijn hart klopt in mijn keel. Uiteindelijk zijn we nog met drie mensen over en durf ik eindelijk de stap te zetten. Ik wil ook niet de allerlaatste zijn…
Trijntje geeft aan dat het een soort vrije val is. De parachute klapt uit en daarna zul je groei ervaren. Je maakt een 8 verbinding met jezelf, jouw emotionele verhaal, open en bloot.
Ik vertel Trijntje dat ik acht jaar geleden een parachutesprong heb gemaakt, maar dat ik dit toch spannender vind. Maar ze weet mij al snel op mijn gemak te stellen. Ze stelt zich open en kwetsbaar op. Dat vind ik zo mooi en bijzonder aan haar...
Trijntje vraagt mij om mijn hand op mijn hart te houden en mijn ogen te sluiten. Ondertussen wiegt ze mij een beetje heen en weer en let ze erop dat ik de spieren in mijn gezicht wat ontspan.
We mogen allemaal onderstaande tekst van het lied “Ken je mij” zingen:
Ken je mij? Wie ken je dan? Weet jij mij beter dan ik? Ken je mij? Wie ben ik dan? Weet jij mij beter dan ik?
We leren om het lied recht uit ons hart te zingen, net zoals ik ook altijd van harp tot hart speel, puur vanuit mijn gevoel.
De eerste keer dat ik het lied zing, is de spanning in mijn stem te horen. Maar nadat ik mijn emoties heb gedeeld, ben ik volledig bij mijn gevoel. Ik merk dat de spanning steeds minder wordt, ik ervaar meer innerlijke rust.
Dan vraagt Trijntje of ik mijn ogen weer wil openen, en het lied nogmaals wil zingen. Ik merk dat ik mij steeds meer op mijn gemak voel, nu de emoties eruit zijn. Het geeft een vrijer gevoel om te zingen. Ik durf mij meer te laten horen, ik mag er zijn.
Tijdens het zingen loop ik naar voren, naar de mensen toe, om contact te maken. Dit gaat automatisch, ik denk doordat ik met de harp ook altijd deze verbinding maak. Het verbaast mij wel dat ik dit durf en dat het allemaal zo vanzelf gaat.
Ik voel de verbinding met mijn medecursisten. Het is zo fijn om hun steun te ervaren, echt hartverwarmend en als ik nog een stapje naar voren zet raakt het mij diep…ik voel emoties naar boven komen, maar het mag er zijn. Muziek raakt en verbindt.
Ik zet een stapje achteruit, en zing weer verder.
Er gebeurt heel veel in korte tijd, een intensief en leerzaam proces.
Na afloop valt er een last van mijn schouders, ik voel vreugde, energie, opluchting, een bevrijdend gevoel. Voor de anderen is dit ook zichtbaar, geven ze als feedback.
Tot slot zingen we samen nogmaals het lied “Als ik je laat gaan”. Iedereen straalt nu en zingt enthousiast mee. Wat een power! Wat een geweldige groep.
Ik ben zo dankbaar voor deze mooie ervaring, een boost voor mijn zelfvertrouwen, persoonlijke groei en ontwikkeling en zoals je ziet ben ik samen met Trijntje op de foto gegaan, waardoor ik ook weer een stukje cameravrees heb overwonnen.
Een van mijn medecursisten schreef deze prachtige woorden:
Lieve Yolanda,
Je hoeft je niet overmatig te verantwoorden...
Stap maar uit je schaduw
Geniet meer! En voel je wat minder verantwoordelijk.
En vergeet niet: een zittend gat prakkeseert wat
Jij doet er toe mooie lieve Yolanda
Jij doet zulke mooie dingen, alleen geloof je het zelf nog niet
Liefs, Irene
Zo’n mooie gave van haar en zo knap om precies de kern te raken. Voor alle cursisten maakte zij deze prachtige persoonlijke teksten, heel bijzonder.
Bedankt lieve mensen voor deze geweldige, onvergetelijke ervaring.
En dankjewel Trijntje voor jouw openheid, steun, enthousiasme en persoonlijke begeleiding.😘
Yolanda
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
Foto via Yolanda Cremers met toestemming van Trijntje Oosterhuis
