Neer - 30 juli 2024 - Op 1 juli jl. vierde ik het 5-jarig bestaan van mijn grote passie “De kracht van de harp”. Met dankbaarheid kijk ik terug op de afgelopen vijf jaar... Mijn gedachten gaan terug naar het moment dat ik mij inschreef bij de KvK. Een spannende stap, alle zogenaamde zekerheden loslaten, een nieuwe uitdaging. Maar het voelde goed, een nieuwe start, een nieuw begin…
In 2019 volgde ik tijdens een muziekcongres de workshop van Trijntje Oosterhuis “Zing je angst weg.” Ze nodigde mensen uit om op het podium te komen meezingen, maar dat durfde ik echt niet. Ik zat in de zaal, maar om in de spotlights te gaan staan en ook nog te zingen… dat was wel erg ver buiten mijn comfortzone.
Ondertussen gingen steeds meer mensen het podium op, de groep werd steeds groter. Trijntje heeft de prachtige gave om mensen enorm op hun gemak te stellen.
Ze stelt zichzelf open en kwetsbaar op. Dat vind ik zo mooi aan haar.
Uiteindelijk, na heel lang twijfelen, ben ik op het laatst toch nog mee gaan zingen en dit was een heel bijzondere ervaring. Samen zingen, gesteund door de mensen om mij heen en leunend tegen de piano, haha. Maar het gaf zoveel kracht en energie en het was echt een boost voor mijn zelfvertrouwen. Na afloop ben ik nog samen met Trijntje op de foto gegaan, ook dat was een flinke overwinning, zie mijn eerdere column “cameravrees”.
En die boost voor mijn zelfvertrouwen kon ik heel goed gebruiken, want een paar dagen later speelde ik op de uitvaart van een leeftijdsgenoot en enorme dierenliefhebster, voor bijna 100 mensen. Heel indrukwekkend.
Ze had op haar sterfbed gevraagd of ik tijdens de dienst op mijn harp wilde spelen en deze wens wilde ik heel graag voor haar in vervulling laten gaat. Het was het laatste wat ik voor haar kon doen...
De afgelopen vijf jaren zijn moeilijk in een paar woorden samen te vatten, ik heb zoveel bijzondere, ontroerende, hartverwarmende, maar ook vrolijke momenten meegemaakt. De harp heeft mij zoveel gebracht. En terugkijkend vind ik dat ik toch wel enorm gegroeid ben. In het begin durfde ik nauwelijks voor andere mensen op de harp te spelen, wat vond ik dat spannend om te doen. Alle ogen op mij gericht, ik hou er helemaal niet van om in de belangstelling te staan. Maar hoe meer harpsessies er volgden, des te beter dit mij afging.
Ik had ook nooit gedacht dat ik zou durven zingen tijdens een harpsessie. Dit is in coronatijd zo gegroeid. Vanwege de 1,5 meter afstand kon ik de mensen niet meer zelf op de harp laten spelen, waardoor ik als alternatief, naast het spelen van instrumentale stukjes, steeds vaker samen met de mensen ging zingen.
Ik stelde mij open en kwetsbaar op en ik denk dat de mensen zich daardoor juist ook meer op hun gemak voelden. Omdat het zo laagdrempelig is, en gelijkwaardig. Ik zeg ook altijd "niks is goed of fout, het gaat om het ervaren".
Het samen zingen van bekende liedjes is nu een hele mooie aanvulling op de harpsessies, waardoor de harp nog breder inzetbaar is.
Ik kom het helaas regelmatig tegen dat mensen in eerste instantie niet durven te zingen omdat ze vroeger te horen hebben gekregen dat ze dit niet kunnen, op school een laag cijfer hiervoor kregen, voor de klas moesten zingen en hier nog een trauma van hebben etc. Zo jammer, het zit vaak heel diep geworteld.
Ik vind het dan ook een uitdaging om mensen te stimuleren om toch mee te doen. Vaak zeggen mensen dat ze niet willen zingen, maar als ik dan zelf een liedje zing, dan zingen ze vaak toch spontaan mee. Soms heeft het wat meer tijd nodig, maar meestal lukt het om mensen net dat zetje in de goede richting te geven. Soms zingt men af en toe een woordje, maar vaak ook het volledige liedje. Ik pas mijn tempo en volume altijd aan, vaak zing ik ook wat langzamer. Alles zoveel mogelijk vanuit mijn gevoel en afgestemd op de ander.
Het is zo mooi om te zien wat het zingen met de mensen doet, hoe hun zelfvertrouwen groeit. En hoeveel plezier ze eraan beleven.
Ik ben stiekem toch wel trots op wat ik in de afgelopen vijf jaar heb mogen opbouwen, dankzij alle lieve mensen om mij heen die mij hierin gesteund hebben en die in mijn geloofden.
Ik koop altijd liever wat voor een ander, maar ik vond mijn jubileum wel een mooie aanleiding om mijzelf een “zangworkshop voor beginners” met Trijntje Oosterhuis cadeau te doen. Precies vijf jaar nadat ik haar eerste workshop heb gevolgd.
Alleen wordt het nu een nog grotere uitdaging, want deze keer bestaat de groep uit maximaal 12 mensen, en krijg ik ook persoonlijke begeleiding van Trijntje.
Ik vind het mega spannend, maar kijk er ook naar uit… Het zal goed zijn voor mijn zelfvertrouwen, maar ik hoop dat ik het ook kan gebruiken om tijdens de harpsessies mensen meer hun eigen kracht te laten ervaren.
Ik heb heel sterk het gevoel dat ik hieraan mee moet doen, dus ik heb mijn hart toch maar gevolgd. De afgelopen jaren heb ik geleerd om steeds beter naar mijn gevoel te luisteren, en dat heeft mij al heel veel mooie dingen gebracht…
Ook kijk ik uit naar wat de komende jaren mij gaan brengen... Volgende keer zal ik jullie laten weten hoe mijn tweede workshop met Trijntje Oosterhuis mij is vergaan...
Yolanda
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
300724/HvL
