Roggel - 3 februari 2024 - De kerstboom is alweer een tijdje opgeborgen. Voor de echte ex-kerstbomen was er bij ons op het Pietersplein in Roggel een “massagraf” gecreëerd inclusief dranghekken. Ja, die mooi versierde boom die ruim twee, wat zeg ik, bij sommigen zelfs drie weken had staan pronken, had nu zijn Waterloo tussen al zijn kameraden gevonden. Velen onder ons hadden zich voorgenomen om op één of andere manier de aangekomen kilootjes er weer af te wandelen....
Zo ook onze Finse lappenhond, ik ging trouw met haar goede voornemen mee.
We kwamen samen op het idee om eens even een poosje door de natuur te wandelen. Al vrij snel kwamen we van “een koude kermis thuis”. Veel wandelpaden in ons mooie Leudal waren plots niet meer begaanbaar. Dat kwam doordat enkele dalen worden gevoed met al dat vele regenwater. Door het Leudal lopen de Tungelroyse beek of de Leubeek, de Zelsterbeek en de Haelense beek. Waar de oorspronkelijke beek normaal zou lopen, was totaal niet meer in te schatten. Je stond wel even met je oogjes te knipperen, wanneer je zag hoe het water zich op sommige plaatsen had verzameld.
De afgelopen tijd is er heel wat neerslag gevallen in onze regio. Alleen al in Limburg is er over de gehele maand december 101 mm neerslag gevallen. Gemiddeld valt er hier 68 mm. Wanneer het in België en Frankrijk regent, dan beginnen de Maas en beken als Tungelroyse en Haelensebeek zich met dat regenwater te vullen. Het oppervlaktewater daar stroomt bergafwaarts lustig er op los richting onze provincie. Tel daar “ons” te veel aan water (lees neerslag) bij op en de rapen zijn gaar. Of beter gezegd: menig kelder begint nu behoorlijk wat vochtige plekken te vertonen. Terwijl ik deze column schrijf, is het nog januari en ik geloof dat we pas één droge dag hebben gehad. De voorspellingen zijn niet rooskleurig, eerder waterig. Halverwege januari zou het volgens de “Pelleboeren” gaan vriezen in Nederland.
Komt het dan nog goed?
Waar komt dat water toch vandaan? Heeft dit nu al met dié klimaatsverandering te maken, zijn de gevolgen al voelbaar?
Feit is wel dat het klimaat altijd in beweging is. En ja, wij mensen hebben natuurlijk invloed op deze verandering. Wanneer je dit nog niet erkent, dan geloof je zeker wel dat er straks een sneeuwwitte eenhoorn gekleed in een carnavalsoutfit bij je aan de deur staat met de boodschappen die je gisteren online via de Jumbo-App hebt besteld en die je bij openen van de voordeur de mobiele pinautomaat onder de neus houdt. Dacht het niet. Gemiddeld is de temperatuur over de laatste 130 jaar met 1,8 graad Celsius gestegen. De zeespiegel is inmiddels 20 cm gestegen.
Zijn wij dan alleen schuldig aan die veranderingen? Dat zeker niet! De activiteiten van de zon, de toename van broeikasgassen in de lucht, vulkaanuitbarstingen en zelfs meteorietinslagen hebben er zeker debet aan.
Sinds de industriële revolutie (1760-1840) is de invloed van de mens op het klimaat steeds groter geworden, destijds was de uitstoot van broeikasgassen als kooldioxide methaan niet aan normen gebonden. Voor de goede orde: de kennis op de negatieve invloeden was niet aanwezig! Nu is dat wat anders, nú worden we afgerekend op die onwetendheid. Schandelijk is dat landen als Rusland, Brazilië, India, Zuid-Afrika en Noord-Korea dit volkomen negeren. China wil laten voorkomen dat zij er wel wat aan doet, maar dit is “gele schijn”.
Een gevolg van dit alles is dat wij meer en meer last krijgen van extreem weer. Er komen meer stortregens, zwaardere stormen of juist lange droge en hete periodes. Wij zijn grofweg het meest kwetsbaar voor overstromingen. De Noordzee aan de westzijde en in het zuidoosten de vergaarbak van de Rijn en de Maas.
Wist je trouwens dat wanneer we geen broeikasgassen zouden hebben, de aarde een grote ijskoude klomp zou zijn!? Dus broeikasgas maakt het mogelijk om hier op de aarde aangenaam te leven, het is het teveel aan die gassen die de wereldwijde bottleneck is! Het smelten van het noordpoolijs veroorzaakt niet de stijging van de zeespiegel. De stijging wordt wel veroorzaakt door het smelten van landijs. Aanwezig in Alaska, Canada, Groenland en de Zuidpool, om maar een aantal grote plekken waar landijs is te benoemen. Een nog groter gevaar is het ontdooien van de permafrost.
Permafrost is een bevroren bodem met mos rond het Noordpoolgebied. Door het ontdooien hiervan komen gigantische hoeveelheden broeikasgassen vrij, de ramp is niet te overzien. Ik loop met mijn hond nog even lekker langs de Roggelsebeek. Ook al lijkt het nu vaak op Wadlopen. Dat neem ik maar op de koop toe.
Wat een goed idee van haar om die extra kilootjes er weer af te lopen….
Ron
Ron Van Pol, voorzitter van Groen Hart Leudal, heeft sinds juni 2020 zijn eigen column bij DeltaLimburg.nl.
Foto: Ron Van Pol (hoog water in het Leudal)
030224/HvL
