Roggel - 1 januari 2022 - Sinds mijn dertigste ben ik mij meer en meer gaan interesseren in de natuur. Niet dat ik eerder niet naar de natuur omkeek, nee in tegendeel! Wel ben ik me meer bewust gaan worden van naar wat ik kijk. Ik zal uitleggen wat ik hiermee bedoel. Wanneer je aan het wandelen bent en rondkijkt, neem je van alles in je op, maar wanneer je niet weet waar je naar kijkt, besef je niet wat je ziet. De beleving is dan heel anders.
Zo ben ik er achter gekomen dat wanneer je een bepaald plantje of een larve (insectenjong) ziet, dit iets zegt over de gesteldheid van zijn natuurlijke omgeving, met een mooi woord; de habitat. Het levende organisme komt juist op die plek niet voor niets voor. Nee, het voelt zich daar “happy”. Zo overkwam mij dit ook met stenen.
Je loopt wel eens over een paadje heen en dan zie je steentjes liggen. Gele of rode, dan weer witte al dan niet met een “marmerachtig” uiterlijk. Of je ziet hele gladde stenen, dan weer exemplaartjes die een heel onregelmatig uiterlijk hebben. Maar valt het je op dat je hier nooit per ongeluk tegen een prachtige bergkristal of labradoriet aan trapt? Of dat je onbedoeld tegen een klomp lood, aluminium, koper of goud schopt?
Met deze vragen kwam bij mij het volgende opborrelen:
“Hoe komt het dat ik hier nooit een klomp goud zal vinden?” Wat weten we eigenlijk van goud af? Ja, het blinkt mooi. Goud speelde bij vroegere volkeren een belangrijke rol. Zo ongeveer de hele bevolking van Amerika is ontstaan uit de drang naar het vinden van goud. Wie kent niet die cliché beelden van een cowboy met een sigaret in de mond, een goudwaspan in de handen en gehurkt zittend naast een langzaam stromend beekje? Goud gaf en geeft macht, geluk en aanzien. Daarnaast is het een goede beleggingsvorm. Dat weten we inmiddels wel. En oh ja, wanneer je het van iemand krijgt heb je direct een smile van oor tot oor op de toet.
Wat maakt goud nu zo apart?
Je moet niet denken dat het “goedje” het allerduurste is wat er op de aardbol voorkomt, want dan heb je het mis! Er zijn stenen die veel waardevoller zijn. Om maar een paar voorbeelden te noemen; met een ruw stukje Painiet (een zeldzame edelsteen) ben je in een klap binnen. Op de “markt” legt men zonder met de oogjes te knipperen € 250.000 per gram neer. Of een beetje ruwe diamant van zo’n 5 karaat die brengt al snel € 50.000 op. Vind je ruwe Tritium dan vang je € 25.000 per gram (Tritium tref je aan in horloges of bordjes die moeten oplichten wanneer het donker is en tevens doet dit materiaal het goed als ingrediënt bij de bouw van nucleaire wapens). Het bekende Platina daar geven ze je zo € 38 per gram voor of neem Rhodium, bekend van dat goedje in je katalysator. Tegenwoordig blijkt het een hype te zijn om de katalysator onder jouw stalen ros te ontvreemden, terwijl deze trouw in weer en wind op je oprit staat te wachten. Dit hebben wij helaas zelf mee gemaakt. De rhodium hierin brengt al snel € 36 per gram op. Goud daarentegen brengt máár € 32 per gram op. Wanneer je nu die beruchte dollartekens in de ogen krijgt en meteen ijverig in de garage naar een schop en een zeef aan het zoeken bent, wacht even, het mooiste komt nog! Het goud is helemaal niet afkomstig van de aarde. Het is hier niet ontstaan. “Knipper knipper!”
Ja, je leest het goed!
Goud is per toeval op onze aarde terechtgekomen. Men vermoedt dat dit is gekomen door een meteorietinslag of door een bombardement van enkele kleine meteorieten. En wel in de periode dat er op aarde een grote hoop ellende was. Geen vaste ondergrond. De continenten moesten eigenlijk nog gevormd worden. De aarde was uit astronomisch oogpunt bekeken “net” geboren en moest nog in rap tempo afkoelen. Wij mensen zijn niet eens in staat om zelf goud te produceren. Dat is onmogelijk, daar zijn de “alchemisten” nu inmiddels wel achter. Hierdoor zal goud ook nooit minder in waarde worden en dus waardevast.
Waar komt goud vandaan?
Op onze aardbol is maar een beperkte hoeveelheid te vinden. Men denkt dat wanneer je alles bij elkaar op één hoop zou gooien, je hooguit maar twee zwembaden gevuld krijgt (ik neem aan dat zij, de geleerden, een 25 meter bad bedoelen).
Wetenschappers hebben een theorie dat goud alleen maar kan ontstaan bij kernreacties binnen hele grote massa (daar bedoelen ze sterren mee). In die massa’s heerst een immens hoge druk.
In 2017 hebben geleerden met de allernieuwste detectoren zwaartekrachtgolven opgevangen (LIGO en Virgo-project) waaruit ze hebben berekend dat ca. 130 miljoen jaar geleden twee neutronensterren, dat zijn extreem zware sterren, tegen elkaar zijn gebotst. Hier kwam natuurlijk gigantisch veel energie vrij (de zwaartekrachtgolven). Uit deze energiedeeltjes, om het iets meer behapbaar te maken zijn deze gouddeeltjes ontstaan en gaan samenklonteren.
Men heeft ook ontdekt dat goud kan ontstaan bij het imploderen van een Supernova. Dat is een hele oude zware ster die aan haar einde is gekomen. Door imploderen (het tegenovergestelde van exploderen) komt ook heel veel energie vrij. Deze bewering vind ik persoonlijk aannemelijker daar ons melkwegstelsel om een dergelijk fenomeen heendraait. Bij zo’n implosie ontstaat er een gaswolk, met hierin deze “gouddeeltjes”, die dan naar buiten geslingerd worden. De jeugdige aarde draaide destijds ook al rondjes om de zon en kwam samen met haar in de gaswolk terecht. Het gevolg: een meteorietenregen of zoals eerder een “bombardement” genoemd. Tonnen aan goud werden zo op de aarde gedropt.
Jammer genoeg viel heel veel goud in de toen nog ruim aanwezige magmazee en zonk naar het midden, in de kern van de aarde. Dit goud is voor ons niet meer bereikbaar. Waar kom je goud dan wél nog tegen? Het ligt niet langs Elisabethpad of het “Langpad”. Althans niet in de vorm zoals ik bedoel, maar mogelijk dat je per toeval ooit een gouden ring vindt...
Het goud waar ik het hier over heb wordt altijd gevonden op breuklijnen in de aardkorst. Je treft het dan aan in het oppervlak. Er zijn ook plaatsen waar goud überhaupt niet voorkomt. Daar is geen tektonische activiteit van betekenis. Toeval? De meest bekende plekken zijn op het land bij voormalige gebergtes, in de Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Australië, Peru en Indonesië. Daar kun je wellicht met je schop en zeef, mocht je deze niet al in de garage teruggezet hebben, wel naar toe gaan.
Om nu weer terug te landen in de natuur. Goud heeft wel degelijk iets te maken met de natuur. Kijk maar naar biologische benamingen. Deze is meestal terug te herleiden aan een bepaalde kleur of schakering, zoals bij de goudmees, goudvink, goudhaan, goudbaars, goudvis om er maar een paar te noemen. Of met een mooie Latijnse naam; aurata. De gouden pijlgifkikker Dendrobates auratus en gouden tor Cetonia aurata.
Goud wordt ook in de taal gebruikt om ergens een waarde of gevoel aan te geven. In spreekwoorden en gezegdes wordt goud gebruikt. Goudeerlijk. Het blinkt dan niet allemaal, maar er is geen goud zonder schuim. Eigen haard is tijdens het wandelen goud waard. Tijdens het wandelen de natuur beleven is met geen goud te betalen……Toch?
Tot de volgende keer.
Ron
